Nga Gonxhe Mali
- Ju që drejtoni ushtri të fëmijëve dhe të të rinjëve në vetëvrasje për të vrarë e masakruar botën, jeni qyqarë. Ju jeni të pafat, të pasuksesshëm, të shëmtuar, të palumtur, impotentë, të padashur, s’ju duan të tjerët…. Ndaj kidnaponi, mashtroni, robëroni, dhunoni, shëmtoni, masakroni, sepse çdo gjëje të bukur ju ja keni friken. Ndaj urreni dhe nga urrejtja dëshironi të shkatërroni çdo kënd dhe çdo gjë që nuk është si ju, sepse juve ju pengon lumturia e të tjerëve. Juve madje edhe dielli ju pengon pse shëndritë. Ju do të donit vetëm skëterrë të shihnit kudo rreth jush por…. – Deshët ju ose jo, dielli do të lindë, ngrohë dhe ndriqojë ditëve dhe hëna do gris terrin netëve, i pëlqeu apo jo dikujt! Dhe fëmijë engjuj gjithnjë do të lindin që ta mbajnë gjallë faren e mirë të kësaj bote sepse gjithnjë jeta ka fituar mbi vdekjen dhe e mira mbi të keqën. Prandaj bota vazhdon të jetojë dhe të jetë e mbushur me qeshje fëmijësh dhe me nëna të lumtura PRANDAJ BOTA MBIJETOJ ME SHEKUJ NGA ÇDO E KEQE DHE DO TË MBIJETOJË PRAP Ndërsa për juve të mjerë do të ndiejmë dhimbje e neveri, të përziera bashkë, për ju që dini vetëm të urreni dhe ti festoni vrasjet! – Këta vetëvrasës ekstremistë (viktimat tuaja) duhet të jenë shumë në gjendje të mjerueshme derisa bijnë në grackat tuaja. Ata duhet të jenë në një pikë të papërshkruar mjerimi derisa ju binden juve që ta urrejnë apo të mos e duan jetën. – Athua edhe ju prijësit e tyre jeni të tillë? Thëm se jo. Po të mos e donin apo ta urrenin jetën edhe ata, ata vetë do të shkonin të parët në vetëvrasje, por jo…! – Të ishte vetëvrasja shërbim i shënjtë prap ata vetë do të shkonin të parët pa ua lënë atë shenjtëri të tjerëve, por jo….! – Të ishte se me atë “shërbim të shënjtë” do të shkonin dikund ku saktësisht është më mirë dhe do t’i prisnin ndonjë “hyri” absolutisht ata vetë do të shkonin e nuk do të linin të tjerë të shkonin, por jo… ! Këtu diçka nuk ecën – Ata janë mashtrues të përsosur e si duket edhe para kanë, aq sa për tu premtuar (dhe për të mos ua dhënë) lakmiqarëve. Ata vetë as nuk vriten as nuk janë në luftë as në sulme vetevrasëse. Ata edhe kur vriten, vriten birave të minjëve duke qenë të rrethuar me hyrijat e kësaj bote. Ata plotë xhepat i kanë xhokera, premtime dhe mashtrime për viktimat se si duhet të vdesin sa më shpejtë e vetë i ikun vdekjes nëpër tunele, kanalizime dhe bunkera duke dashur të jetojnë! Këtu diçka nuk funksionon – Po çka nuk funksionon tek viktimat e tyre të magjepsura si bretkosat para gjarprinjëve se?! Do të duhej që me këtë qështje të mirren psikologë dhe sociologë e bota të punonte në atë drejtim që të pengohej kjo masakër; të pengohej kjo formë e vetëvrasjeve dhe të pengoheshin këta vetëvrasës të bënin masakra me anë të vetëvrasjeve, nëse ky nuk është qëllimi.